Tijdens Corona hebben veel mensen hardlopen (her)ontdekt. Eline heeft ook de smaak te pakken gekregen en we vroegen haar om te vertellen over hoe zij het hardlopen heeft opgepakt. Bij toeval vond ze haar hardloopschoenen en de rest is geschiedenis…

Dat ik de neiging heb om hobby’s uit de hand te laten lopen, blijkt wel uit mijn keuze voor een Conservatorium opleiding. Tijdens mijn bachelor drukten de verwachtingen zwaar op mijn schouders. Naast dagelijks urenlang oefenen achter de piano voelde ik geen ruimte om te sporten. Ik werd zwaarder, zowel fysiek als mentaal.

En jawel, daar recht vanuit China rukte de pandemie op. Tijdens een verwoede poging om mijn first lockdown energie kwijt te raken, gaf ik mijn kledingkast een goede opschoonbeurt. En verrek, daar in de diepste krochten van de kast vond ik een paar oude hardloopschoenen. Net zoals bij Assepoester gleden ze als gegoten om mijn poten en ik ben meteen gaan rennen.

Ik en mijn verwaarloosde conditie wisten niet goed hoe we moesten opbouwen. Ik besloot advies te vragen aan hardlooptrainster en loopexpert van de Run2day, Francoise van Isselmuden (www.youbetterrun.nl). Ze zorgde ervoor dat ik het rennen in mijn drukke schema kon plannen. “Geniet van iedere stap” zei ze doodleuk. Hoewel ik nooit voor mogelijk had gehouden dat dat me zou lukken, raakte ik toch verslingerd aan het gevoel van ritme, nu eens zonder na te hoeven denken over klanken. Het liefste ren ik s’ ochtends en alleen, in volledige stilte. Muziek hoor ik al genoeg. Het is mijn manier om tot mezelf te komen, en met iedere stap laat ik een klein beetje druk achter. Als ik thuiskom vier ik het met een koninklijk ontbijt!

Vanaf februari ‘21, bijna een jaar nadat ik begon met hardlopen, ben ik gaan trainen voor de halve marathon. 19 juni ‘21 was de grote dag en met twee à drie keer per week trainen was ik goed voorbereid en heb ik heerlijk kunnen rennen. Ik ren graag in de natuur, in Utrecht bezoek ik dan vaak Amelisweerd, maar het liefste ren ik in het buitengebied van Bennekom, waar ik ook ben opgegroeid.

Voor mij was de grootste uitdaging om de drempel van ‘gewoon gaan’ te blijven overgaan. Maar hoe klein het rondje ook is, daarna voel je je altijd beter. Om het overzicht te houden, plan ik mijn runs op zondagavond met prioriteit in de weekplanning. Want als ik niet lekker in mijn vel zit, zal ik ook minder geconcentreerd zijn voor dat ene concert, die meeting of repetitie. Ik draag graag mooie hardloopkleding en wordt begeleid door iemand van buitenaf om me te motiveren. Ik gun mezelf genoeg rust als ik pijntjes heb, maar ga dan niet volledig stilzitten. Als ik weer last heb van shinsplints, maar toch wil bewegen, doe ik bijvoorbeeld een home-workout van Chloe Ting op youtube. Geloof me, je zweet je te pletter.

De uitdagingen bij het pianospelen ervaar ik hetzelfde als bij hardlopen. Soms hoor je een stemmetje in je hoofd: “ik heb geen zin, ik kan het niet”. Niet naar luisteren! Ga gewoon achter de piano zitten, trek vast je hardloopkleding aan. Speel slechts een paar toonladders, loop een klein rondje en probeer een paar stukjes te rennen.

Voor iedereen die dit herkent, laat je niet tegenhouden door excuses. Wie weet vind je het toch ineens leuk en bloei je op van de energie die loskomt. Iedereen heeft een ontsteker. Jij bent de enige die het kan laten ontvlammen. Hoewel het soms een gevecht is en je dan niet meer inziet waarom je iets doet, zolang je maar doorgaat komt er altijd een moment waarop je je realiseert dat het het zo 100.000 procent waard is. Ik ben in ieder geval niet meer te stoppen!!

Wil jij ook een stukje vertellen over je hardloopervaringen tijdens Corona. Stuur dan een mail naar vincentdejong@run2day.nl