Marjolein Hamer doet verslag van de door haar gewonnen run2day prijs. Een marathon reis naar Budapest.

Vlak voor de zomer, kreeg ik een uitnodiging van de Run2day me te melden in de winkel in utrecht ivm. een prijsvraag waar ik aan mee had gedaan. Er werd nog niet gezegd wat ik gewonnen had, maar wel DAT ik wat gewonnen had. En ja hoor..de Hoofdprijs1 Een marathonreis naar Budapest. Yes! Was al goed getraind en had zo de zomervakantie om nog beter in conditie te geraken. Bijna elke ochtend zwam ik een half uurtje in het Kromme Rijn zwembad en verder liep ik het schema dat Rob Veer voor me maakte. Afgelopen vrijdag reisde ik af, fit en vol energie met zin in dit Budapest avontuur. Aangekomen in het hotel zei de man achter de balie voordat ik zelf iets kon zeggen “Ah, you must b the sports woman.”  Nou, da’s toch leuk, herkend worden als zodanig! Zaterdagochtend begon met een breakfastrun van 5.3 km op het mooie Margaretha eiland midden in de Donou. Onderweg erheen, werd mij een engel gezonden in de vorm van een meisje dat ook ging rennen, waardoor ik op de goeie plek terecht kwam.’t Was een leuk rondje en daarna snel naar ’t hotel om om te kleden en de stad te verkennen. Dit ging in eerste instantie goed, hoewel duidelijk was dat er wel iets aan de hand was. Er was al een enorme hoeveelheid ME op de been. Eerst dacht ik dat het was ivm. De wedstrijd Hongarije Zweden Het stikte van de al in de vroege ochtend bierdrinkende fans van zweden. Ikbesteedde er verder geen aandacht aan. In het centrum zelf echter werd de sfeer dreigender en toen ik terug wilde met de metro, bleek dit onmogelijk. Afgesloten. En niet alleen de metro, ook veel straten werden geblokkeerd met dranghekken en ME ers… terwijl op andere plekken collonnes ME ers voorbij kwamen rennen, klonken sirenes en vanuit de lucht het geluid van helicopters. Het had iets weg van oorlog. Na rondvragen bleek dit de dag van de Gay Parade. Iets wat daar vorig jaar nog tot gewelddadige rellen had geleid. Met veel moeite en steeds een nieuwe route, wegens afzettingen vond ik mijn weg terug naar het hotel. Was een pittige onverwachte training.

De volgende dag was een hele andere, zonnig, stralend, Zondag, de Dag!

Vlakbij het hotel in een park was de start van de marathon. Heel veel mensen, goeie sfeer, goeie organisatie. Ideaal loopweer, fris, droog, zonnig. Daar gingen we, door de stad, langs de Donou, met de wind mee, tegen de wind in, brug op, brug af… Had mijn energie goed verdeeld en liep een pr! 1.53.33! Vijf minuten sneller dan mijn vorige halve marathon. Na afloop mocht ik de rest van de middag in het oude mooie turkse badhuis bij de finish in hetzelfde park ronddobberen in allerlei verschillende warm water baden, binnen en buiten. Hemels na zo’n eind rennen! Zouen we hier ook moeten doen; de halve en hele marathons laten eindigen bij een sauna of een wellness complex. Ik kreeg een massage, zo stevig dat ik bijna van de bank afsprong. De getatoueerde poppey achtige masseur fluisterde dan steeds RELAX! Wat ik daarna dan weer vrouwhaftig probeerde. Het bleek een goeie massage, want ik voel nauwelijks nog dat ik zo’n eind gelopen heb.

 Door: Marjolein Hamer