ALO-student, hardloper én Run2Day-verkoper Demy Wit (19) barst van de energie. Hij vertelt ons hoe hij zijn energie kwijt kan in hardlopen en hoe hij zijn sport beleeft. Deel 1: ultra-afstanden.

Ultralopen

Demy is een veelzijdige loper; misschien gewoon een veelzijdig persoon. Hij loopt afstanden van 800 meter tot en met tien kilometer – maar vertelt tussen neus en lippen door dat hij ook al een ultraloop heeft gedaan toen hij 17 was. Okay, Demy… ‘Door mijn grote uithoudingsvermogen ben ik goed in het lang volhouden van mijn snelheid. Ik ga in de toekomst zeker marathons lopen en ook races van 100 kilometer. Mijn langste afstand tot nu toe is 112 kilometer.’ Hij zegt het zo vrolijk, met zijn 19 jaar en zijn frisse uitstraling. Maar gewoon is het niet. ‘Mijn vader en ik deden mee aan een Last Man Standing, een ultrawedstrijd die tijdens corona in de VS werd georganiseerd. Het competitie-element was virtueel. We zochten een ronde uit van 6,7 kilometer, die we elk uur moesten lopen. Als je dat 24 uur lang doet, kom je uit op 100 mijl. Vanwege de avondklok moesten we eerder stoppen. Heel eerlijk gezegd vond ik dat niet erg, want na 112 kilometer was ik er wel klaar mee – al had ik het nog wel even kunnen volhouden.’

Atletiek

Dit is dus Demy. Een enthousiaste, tikje adhd-hardloper die in is voor avontuur. Toen hij vier jaar oud was, ging hij op atletiek. En er gauw weer af. En er daarna weer op, om zich te richten op werpen. ‘Mijn vrienden kozen voor lopen, dus ik rende soms met ze mee. Maar ik heb me vier, vijf jaar op werpen gefocust en daarvoor deed ik veel krachttraining. Nu doe ik een keer per week oefeningen met lichaamsgewicht.’ Die ultra-afstand deed hem realiseren hoeveel talent hij heeft voor die lange, lange afstanden. Het wakkerde iets in hem aan, waardoor hij stopte met werpen en zich volledig richtte op het hardlopen.